Dende principios do s. XX ata hoxe, a escultura, como disciplina artística, deixou atrás o seu carácter clásico en referencia á estatua ou ao monumento, para adoitar unha actitude de liberdade na forma tridimensional e no uso e elección dos materiais, abríndose a novas linguaxes coas que expresarse e construír un discurso artístico que conecte e comunique no contexto actual.

Dende que Marcel Duchamp, en 1913, decidiu que unha roda de bicicleta podía ser un obxecto artístico, toda unha revolución transformou a linguaxe escultórica. A partir dese momento a idea como concepto creativo transcende á forma, liberando á escultura do canon. Comézanse a xerar sinerxias novas entre disciplinas artísticas, a través das cales o volume e a ocupación do espazo baleiro trabállanse dende unha perspectiva global e libre dentro dunha linguaxe híbrida. É por iso que podemos dicir que a escultura é a disciplina artística que evolucionou dun xeito máis notable nas últimas décadas.

Dende a aula de escultura e talla pretendemos que o alumnado adquira as competencias necesarias en canto ao coñecemento da técnica, as ferramentas a utilizar e a elección dos materiais, para garantir a capacidade de concibir e producir cada proposta expresiva a partir do desenvolvemento persoal e do proceso creativo, a través da aprendizaxe dos diferentes procesos escultóricos; para o que trataremos de desenvolver actitudes que enriquezan a súa percepción da forma tridimensional así como aquelas habilidades e recursos técnicos que conduzan a resultados adecuados, tendo en conta o contexto educativo e as características do alumnado.

Para que todos estes recursos sexan posibles centramos a nosa área de traballo na procura do equilibrio entre os contidos teóricos e os prácticos; o alumnado debe coñecer o manexo das ferramentas e o proceso do traballo na madeira, a talla, como parte esencial na estrutura metodolóxica da aula, pero tamén os procedementos escultóricos básicos utilizados na escultura contemporánea, os materiais e as súas calidades expresivas, que permitan o diálogo entre distintas técnicas de xeito transversal, para que adquiran ferramentas que faciliten o desenvolvemento do proceso creativo que lle axudarán a ir conformando o seu propio estilo. Este proceso creativo debe ser desenvolto en proxectos persoais ou en grupo, realistas coas posibilidades de execución dende unha posición crítica co noso traballo, e debe contemplar un percorrido que nos leva dende a xénese ata a materialización da idea, na concreción da aprendizaxe do proceso escultórico, desenvolvendo as diferentes técnicas (escultura aditiva, subtractiva…) e traballando sempre dende o fomento da nosa capacidade creativa.